Column Amanda ten Cate: Ik voel mij vrij

Daar ben ik weer! Het heeft even geduurd. Een tijdje als een soort mol onder de grond. Maar ik ben weer naar boven gekropen. Dus seizoen twee van de columns gaat weer van start. Het is een beetje net als bij series. Daar heb je ook een stop en worden er weer opnames gemaakt voor een nieuw seizoen. Ik had ook een opname, maar dan net even anders. Ik was opgenomen voor een operatie zoals sommigen weten. Het was mij het reisje wel weer. Het was een soort combinatie van fantasy en horror. Fantasy omdat ik een shot morfine kreeg en toen, wanneer ik mijn ogen open had, zag ik alleen maar kaleidoscopen. Deed ik mijn ogen dicht, dan zag ik een prachtig kunstwerk van in elkaar gevlochten creolen in allerlei kleuren. Het horror-gedeelte was dat ik een wondinfectie kreeg en de arts besloot om zonder verdoving mijn wond weer open te snijden en de infectie eruit te knijpen. Dit gun ik niemand. 

Door de operatie werd ik natuurlijk even flink beperkt in het gebruik van mijn hand. En dan is het wel weer een vrijheid wanneer je wat meer mag en kan. Vrijheid, dat is natuurlijk ook het thema van deze week. Het was duidelijk dat men weer behoefte had om erop uit te gaan. Want tijdens de dodenherdenking bij het monument op de Amsterdamse weg was het flink druk. Toch bijzonder dat je tijdens de twee minuten met zo een massa mensen toch alleen de vogels hoort fluiten.

Toen was het 5 mei, bevrijdingsdag. Dit jaar worden we extra bewust gemaakt van wat vrijheid nou is na 2 jaar lockdowns en verderop in Europa dood en verdriet de boventoon voeren. Participe had moeite gedaan voor deze dag, er waren diverse activiteiten georganiseerd bij de verschillende wijkcentra. Ik was gestationeerd bij het MOC aan de Lindelaan. Wat ik bijzonder vond was de lunch. Daar werd een soep geserveerd. Het bleek dat deze soep door het hele land werd geserveerd als teken van verbinding. Het was een vegetarische soep en zo gemaakt dat deze in principe voor iedereen ook geschikt was. Mooi symbool. 

Ik had ook de eer om daar een gedicht over vrijheid te mogen voordragen dat gelukkig goed ontvangen werd. Want ja, dat blijft toch altijd spannend, je deelt toch een heel persoonlijke creatie. Tijdens en na de lunch was het de bedoeling met diverse aanwezigen te praten over wat vrijheid voor hen betekent. Dat was nog een uitdaging maar al met al was het een leuke dag, en ik weet zeker dat het bij de andere wijkcentra net zo een leuke dag was. Bedankt Participe Amstelveen!