Column Jacobine van den Hoek: Nieuw Jaar

Het aftellen begint. De glazen worden geheven. We lachen elkaar stralend toe: ‘Gelukkig Nieuwjaar!’ Een omhelzing volgt. Nog meer beste wensen. Ze zijn gemeend. Zelf heb ik fantastische dagen in Engeland gehad; die ‘vibe’ wil ik meenemen naar het nieuwe jaar en aan iedereen meegeven. Zo had het moeten gaan op oudejaarsavond. Het liep anders.

We vierden kerst op het platteland in de UK. De familie had een enorme kalkoen gebraden. Ze verdeelden het vlees met cranberry saus en ‘roasted potatoes’. Maar een kerst is in Engeland geen kerst voordat de ‘Christmas Crackers’ ploffen. Een versierd kartonnen doosje in de vorm van een toffee. Ik trok aan de ene kant en mijn rechter tafelgenoot aan de andere kant, waardoor de ‘cracker’ open schoot en een koningshoed, een presentje en een papiertje met een flauwe grap uit het cadeautje sprong. Een traditie om nooit meer te vergeten.

Het verbinden hebben we dit jaar letterlijk genomen. Een ruime week trokken we met elkaar en met de Engelsen op. De laatste dagen waren we in London waar je bijna over de hoofden kon lopen. Maar wat was de stad mooi versierd met lichtjes, kerstmuziek, en werkelijk overal kon je eten en drinken.

‘Vandaag voor mij geen alcohol meer.’ Zo begon mijn oudjaarsdag. Ruim anderhalve week hadden de we door stad en land gerend en dat merkte ik aan mijn keel, aan een hoestje en aan mijn energieniveau. ‘Nee toch! Het is Oud en Nieuw!’ In overgave trok ik mijn schouders op en dronk bij vrienden in de straat toch weer halve glazen wijn. Opnieuw was het eten zalig en de sfeer uitmuntend. We speelden Hitster, het muziekspel waarbij je alles mee kunt zingen, maar meestal geen flauw idee hebt in welk jaar het is uitgekomen. Daarna maakten we ons klaar voor het volgende besloten feest. In ANNA dit keer.

‘Ik ga niet mee,’ zei ik resoluut. En zo kwam het dat ik dit oudjaar aftelde in badjas, met bril op, heerlijk op de bank. Van het vuurwerk genoot ik achter het raam. Ik ben zelfs nog even naar zolder gelopen om het beter te zien. Dank, lieve buren, voor het spektakel. Terwijl het buiten knetterde en knalde, mijn vrienden dansten in een kerk, streelde ik de poes die op mijn schoot was gaan liggen. 2024 was een mooi en leerzaam jaar. Nu maar even uitrusten om van 2025 een succes te maken.

Jacobine van den Hoek