Column Jacobine van den Hoek: Snelkokers en slowcookers

Ze zei haar naam en stelde zich voor: ‘Mijn kind is hoogbegaafd. Dat heeft hij van mij.’ Het was op een vergadering. Misschien zei die opmerking meer over haar dan over haar kind. Een kennis deed jaren terug hetzelfde. Bij de kennismaking werd er tussen neus en lippen gezegd hoe slim haar kind was. En ook vroeger, op het schoolplein van de lagere school, hoorde ik moeders regelmatig met onverholen trots over de plusklas praten, het hoge IQ van hun kind en de verklaring vanuit de DNA-lijn. Meestal werd ik stilletjes na zo’n opmerking. Ik lachte een beetje en zei: ‘Dat is geluk.’ Onwillekeurig dacht ik aan mijn eigen kroost. En zonder dat ik het zelf in de gaten had maakte ik een opmerking waarmee ik ze naar beneden haalde. Een plusklas was voor hen niet nodig. Zeker niet. Onze kinderen moeten hard werken om resultaten te bereiken. Net als ik. Geluk is ons niet gegund.

Mijn nicht vond leren moeilijk. Ze kreeg lager onderwijs en wil graag als verpleegster werken. Maar dat kan zonder diploma nog niet. Ze acteerde als een werkpaard, ze slikte als er weer een onvoldoende werd gehaald, schudde haar lange haren, veegde een traan weg en boog zich weer over haar werk. Het moest toch een keer lukken! Inmiddels heeft ze mbo2 gehaald. En ze blokt door voor haar mavodiploma. Ik durf te zeggen dat iedereen een zuster als zij, later aan het ziekbed zou willen hebben. Liever, positiever en communicatiever krijg je ze niet. Ja, mijn nicht heeft iets meer tijd nodig, maar ze komt er wel! Ze heeft geluk.

Als lid van de oudercommissie op de middelbare school van mijn zoon heb ik verschillende diploma-uitreikingen bijgewoond, zowel voor vwo’ers, havisten als vmbo’ers. Dat is altijd bijzonder, maar bij de vmbo-uitreiking houd ik het meestal niet droog. Bij de ontvangst van het papiertje stralen ze van trots. Sommigen omdat ze keihard hebben gewerkt en anderen omdat ze nooit hadden verwacht het te halen. Zo ziet geluk eruit.

Onze jongste doet het vmbo. Dat heeft hij van mij. Tegenwoordig zeg ik dat met trots. En gek genoeg hoor ik opeens van veel succesvolle en ondernemende vrienden dat ook zij ooit de mavo deden. Nooit geweten. We hadden het er niet over. En soms werd erover gelogen. Intussen weet ik: je hebt snelkokers en slowcookers. De één is niet beter dan de ander. Gelukkig niet.

Columns Jacobine van den Hoek https://www.jacobinevandenhoek...

Foto Jacobine