Column en Blog
Wat zie ik?
Rubrieken: Column en Blog, Conchita Willems
Gepubliceerd:
Laatste update:
Auteur: Kees & Conchita
Als je beter kunt luisteren, dan ga je zien wanneer je beter kunt zwijgen – Asmi Chela
Hoe zie ik, hoe zien wij? Het geheim van horen, zien en zwijgen is een ingrijpende ervaring. Ieders denken is vrij. Gedachten zijn krachten. Komt er een gedachte als een automatische reactie uit je onderbewustzijn? Is denken verbonden met de 5 zintuigen en verbonden met de natuur? Komen gedachten uit je hart of uit je hoofd? Horen die bij wat je waarneemt?
Ieder heeft de mogelijkheid om gedachten te kiezen. Er is focus voor nodig om bedachtzaamheid te ontwikkelen. Zowel voor kinderen, jongeren, volwassenen en ouderen. Daarbij zijn normen als houvast essentieel. En wetgeving is de ultieme normduiding voor een samenleving. Kan wetgeving helpen bij het plastic afval uit de natuur houden? Speelt ecocide-besef hierbij een rol?
In voorgaande column vertelden we over het nieuwe oude plastic uit de fabriek in Geleen, Limburg. Vanuit de techniek gezien is het een slim idee om een nieuwe chemische methode te ontwikkelen, waarbij door middel van hoge temperatuur plastic resten rechtstreeks worden omgezet in olie. Die olie kan dan later gebruikt worden voor rechtstreekse omzetting in plastic. Voor de fabricatie een slim systeem. Dit houdt in dat die olie naar de fabriek in de onmiddellijke omgeving gebracht wordt en daar volgens het gestandaardiseerde productieproces weer wordt omgezet in plastic.
Zeker een slim systeem, alleen hoe groot is deze bijdrage aan het oplossen van de klimaatcrisis? Het betreft slechts 2% van de jaarlijkse Nederlandse plastic productie. Een groot deel daarvan zal voor andere doeleinden gemaakt worden en het afval daarvan zal vermoedelijk voor een deel daarvan in het productieproces passen. Het zal niet eenvoudig zijn om alle afvalresten die wel op de juiste manier geproduceerd zijn, weer terug te krijgen. Is er een statiegeld aan te verbinden? Een deel ook komt in de natuur terecht. In onze bossen, sloten, meren rivieren. Deels ook in de Noordzee waar het gegeten wordt door zeedieren die daar weer aan sterven.
Dit proces is al een groot aantal jaren aan de gang. Er zijn naast de plasticvervuiling nog meer vormen van natuurvernietiging. Denk aan overbevissing waardoor bepaalde vissoorten in de natuur zijn uitgestorven. Denk aan tropische oerwouden in bijvoorbeeld Zuid-Amerika en Indonesië, waar veel daarin levende dieren praktisch uitgestorven zijn. Het trieste is dat deze oerbossen vaak niet eens gekapt worden, maar simpelweg in brand gestoken waardoor sneller overgegaan kan worden op bepaalde landbouwproducten.
Er zijn meerdere vormen van deze natuurvernietiging. Samengevat heet natuurvernietiging: ‘Ecocide’. Teneinde Ecocide strafbaar te stellen heeft een groep rechtspecialisten de volgende juridische definitie daarvoor opgesteld. ‘Het verrichten van onrechtmatige handelingen met de wetenschap dat er een aanzienlijke kans bestaat dat ernstige alsmede aanzienlijke, dan wel langdurige schade aan het milieu wordt toegebracht door deze handelingen.’ In de volgende column bekijken we of het strafbaar maken van ecocide ons steunt in de juiste richting. Net als andere misdaden zoals genocide, oorlogsmisdaden en daden van agressie, ons geweten opent, keer op keer.
De kans is er om bewust stil te staan, innerlijk een stap terug te zetten en te zien hoe ecocide werkelijk is. Zoals die zich ontwikkelt of afwikkelt. Kijken, lezen, erover praten, luisteren - dit alles is niet genoeg: toepassing is nodig. Normering is nodig. Wetgeving is nodig. Kom dichter bij de mens, de samenleving en de natuur. Ervaar eigen goed gedrag, goede gedachten en goede gevoelens vanuit goede visie. Oefening baart kunst, de kunst der kunsten: levenskunst. Wordt en blijf trouw aan dat goede in jezelf door ook focus op normering. Denken vanuit het zuivere hart is een ingrijpende gewetenservaring. Zal de samenleving werken aan de rechten van de natuur? Wij hopen het!
Kees en Conchita Willems
Foto: Ben Vink