Column Amanda ten Cate: Van den Hoek heeft een boek!

Yes, er mag weer meer! Overal zie je evenementen oppoppen. Men heeft er weer zin in! Zo was er afgelopen woensdag dan ook de boekpresentatie van één van de lokale talenten: Jacobine van den Hoek met haar nieuwe boek: De roos van Napoleon. Ik als soort van schrijver en boeken-fan moest natuurlijk wel een kijkje nemen! Het was bij AnnA, de horecalocatie in de Anna-kerk vlakbij het oude dorp. Vol goede moed stapte ik naar binnen waarna het mij even duizelde. Wat een mensen!!! De kerk stond vol! Nou ben ik toch al niet iemand die naar hele grote drukke evenementen ging, maar zo merk je toch dat de lockdowns je gauw doen wennen aan ruimte en stilte. Maar oké Amanda, knop om en gaan met die banaan! Gelukkig was er een attente medewerker die vroeg of ik voor de boekpresentatie kwam en mij vervolgens naar een hoek verder achterin stuurde. Daar was gelukkig nog plek op een bank. Een stralende Jacobine liep rond om al haar bekenden gedag te zeggen. Logisch dat stralen, ze heeft het gewoon weer “geflikt” een boek te publiceren! Nadat de dame van de uitgever Harper Collins de presentatie opende, kreeg de burgemeester het woord, die de eer had het eerste exemplaar in ontvangst te nemen. Ook had Jacobine zelf een klein woord van waardering. Daarna hield de dame van Harper Collins een interview met Jacobine. Leuk, of eigenlijk meer interessant om te horen hoe haar schrijfproces ging en dat herkenbaarheid in het personage Josephine zorgde voor een soort innerlijke strijd over haar eigen identiteit. Ik vind het fascinerend want hoor dat wel vaker van schrijvers. Zij vertelde ook over plannen voor een volgend boek: Een boek over Madam Tussaud. En niet over het museum, maar echt over de vrouw zelf. Interessant hoe zij mensen uit de geschiedenis waar je niet gelijk aan denkt in het licht zet met haar boeken. Al met al was het, ondanks de massa mensen een inspirerende avond. Vooral ook omdat de doorgewinterde Nederlandse Dan Brown er was: Jeroen Windmeijer. Ik heb met hem even staan praten en hij was zo aardig om mij tips en adviezen te geven over dingen waar ik zelf als beginnende schrijver mee strijd en dat zijn vooral de beruchte “writer’s blocks.” Dankzij iets dat perfectionisme heet. Ik was erg blij met de tips en toen ik thuis brak en wel op de bank plofte verscheen er toch een kleine glimlach.