Column Jacobine van den Hoek: Moeten

Het is zo’n dag. Een bijzondere. Het is de laatste dag van het jaar en die moet feestelijk worden afgesloten. Het begin van het nieuwe jaar móét gevierd worden. Moet. Van het werkwoord ‘moeten’ krijg ik altijd jeuk. Niets moet, alles is mogelijk, vind ik. Er is toch altijd een keus? En toch merk ik dat ik het woord nu zelf ook vaak in de mond neem. We moeten binnenblijven wanneer iemand in het gezin klachten heeft of positief getest is op c* en we moeten oude jaar in kleine kring afsluiten. Het moet. In deze maand moet er zoveel en mogen we zo weinig dat het mij soms apathisch maakt. Tegelijk moet ik van mezelf heel veel dingen: ik moet naar buiten, ik moet tienduizend stappen per dag zetten, ik moet in beweging blijven, ik moet boodschappen doen en heel veel lekkere dingen halen, want het moet gezellig zijn nu heel veel niet mag.

Met een negatieve c*test zoeken we vrienden op, en buren. En zodra we bij elkaar zijn vervliegt het ‘moeten’ alsof het woord gemaakt is van ijs en verwarmd wordt door zonnestralen. De energie van mensen om ons heen; hun lach, ervaringen, positiviteit, kwetsbaarheid en vooral de herkenbaarheid, het doet zo goed. Vanmorgen reed mijn man naar zijn ouders, ze zijn herstellende van c*. Voorzichtig. Op afstand. Maar het is te belangrijk en we zijn met zijn allen zo blij dat ze het op hun leeftijd hebben overleefd.

We hoeven nog geen afscheid te nemen. Er gaan een heleboel dingen wél goed. Er zijn het afgelopen jaren successen behaald. Mijn zus is getrouwd en net met haar gezin naar New York verhuisd. Mijn ouders zijn kerngezond en nog steeds actief. Mijn historische roman komt dit jaar uit en is nu al enthousiast ontvangen. Mijn man blijkt met zijn zakelijk partner een koningskoppel te vormen. En onze kinderen zijn gezond en we zien ze nu de juiste beslissingen nemen. De afgelopen jaren hebben we zoveel geleerd. Onze ogen zijn geopend door nieuwe ervaringen. What doesn’t kill you, makes you stronger. Een cliché. Maar clichés zijn er niet voor niets. We zijn dus sterker geworden, met zijn allen, en we weten nu dat we elkaar nodig hebben. En dat ga ik vanavond vieren. Eerst met mijn gezin en na 12 uur proosten we buiten met de buren: ‘Een gelukkig nieuwjaar.’

Jacobine van den Hoek https://www.jacobinevandenhoek...