Blog Eljo Morpurgo: Goed Beveiligd (met een knipoog)

De lage zon schijnt als een brutale zaklamp door de kale takken van de bomen, en ondanks de frisse decemberkou trotseren ingepakte buurtbewoners dapper de elementen. Hier en daar glinstert een dun laagje rijp op de grassprieten, terwijl een enkele wandelaar in de verte met een hond struint die meer interesse lijkt te hebben in een sloot dan in zijn baasje. Langs de waterkanten liggen keurige stapeltjes opgedroogd riet, een stille getuige van recent baggerwerk. Het is zo’n typische dag waarop je jezelf een frisse neus haalt, maar met een wollen sjaal en thermosokken paraat blijft om bevroren ledematen te voorkomen.

In een rustig straatje in Amstelveen vangt mijn blik een fiets die nonchalant tegen een lantaarnpaal staat geleund. Op het eerste gezicht lijkt er niets aan de hand: een trouwe tweewieler, keurig op slot. Maar zoals bij veel dingen in het leven, schuilt het verhaal in de details. Bij nader inzien kun je niet anders dan denken: Een hangslot om de paal zelf was misschien slimmer geweest, nietwaar? Toch blijkt deze fiets op een andere manier al ‘uitstekend beveiligd’ te zijn.

Wanneer ik dichterbij kom, valt mijn oog op een felgekleurde waarschuwing van de gemeente, die als een soort verkeersboete aan het stuur bungelt. Het is een onverbiddelijke boodschap: "Haal je fiets binnen een paar dagen op, of we recyclen 'm voor je." In gemeente-taal betekent dat: jouw fiets wordt binnenkort een prachtig nieuw blikje frisdrank. Misschien een mooie cirkel van duurzaamheid, maar niet echt handig als je later ontdekt dat je tweewieler plotseling verdwenen is.

De fiets heeft ook zo zijn eigen manier van beveiliging. Het zadel? Foetsie. De ketting? Nonchalant losjes van de tandwielen gehangen, alsof hij net een avondje uit had en moe is van alle inspanning. Diefstal lijkt hierdoor een uitdaging: je kunt er hooguit een stukje op staan rijden, of, als je avontuurlijk bent ingesteld, proberen te balanceren als een acrobaat. Oftewel: niemand komt zomaar weg met deze fiets.

Toch is het vreemd. Waarom laat iemand zijn fiets zo achter? Hij is opvallend schoon, geen moddersporen, geen roest. Dit is geen slootvondst. Zou de eigenaar hem beu zijn? Misschien was het ooit een ongevraagd ‘geleend’ exemplaar dat na weken schuldig zwerven anoniem is achtergelaten. Of misschien heeft de oorspronkelijke eigenaar inmiddels een hippe e-bike en wordt deze oude getrouwe nu beschouwd als de fiets-equivalent van een Nokia 3310: onverwoestbaar, maar niet langer modieus.

Wat het verhaal ook is, deze fiets vertelt meer dan je op het eerste gezicht denkt. Misschien ligt daar de echte les: zelfs een stilstaande fiets kan een avontuur zijn. Maar één ding is zeker: hij staat veilig. Niemand zal 'm zomaar meenemen. En als hij toch verdwijnt, is het de gemeente die ermee vandoor gaat. Dat is nog eens service.

Geniet van elkaar en het leven.
Eljo Morpurgo

Foto: Eljo Morpurgo