Blog Eljo Morpurgo: Vogels voeren in de winter

De tuin is een bonte verzameling van afgevallen bladeren en uitgebloeide planten. De laatste zonnige novemberdag, met een aangename vijftien graden, nodigt uit om even naar buiten te gaan. Terwijl ik de laatste hangplanten losmaak, plaats ik de vertrouwde vogelvoerhanger op zijn plek. Een jaarlijkse traditie, gevuld met zaden en gedroogde insecten voor de nodige eiwitten.

Het blijft een punt van discussie: wel of niet voeren? In het voorjaar wordt afgeraden vogels bij te voeren om ze zelf naar voedsel te laten zoeken. Maar nu, in de koude maanden, is bijvoeren weer welkom. Toch merk ik dit jaar iets vreemds op: waar zijn de mussen gebleven? Vorige winter had ik er tientallen in de tuin, allemaal vechtend om een plekje bij het voer. Maar deze herfst? Geen mus te zien.

De grotere vogels, zoals eksters en kauwen, lijken het stokje te hebben overgenomen. Ze strijken neer op ons groene dak, duidelijk een teken dat zij hier nog genoeg te vinden hebben. Terwijl ik de tuin opruim en bladeren bijeenveeg, valt mijn oog op de fietsen: de accu’s liggen nog buiten. Een zomerse gewoonte die in de winter toch echt onverstandig is.

Met een kleine tuin van vijf bij vijf meter is het winterklaar maken zo gepiept. Het vogelvoer hangt, de houten tuinmeubelen zijn ingepakt, en de bladeren zijn opgeruimd. Nu is het wachten op de eerste bezoekers. Wat vroeger dagen duurde, gebeurt tegenwoordig in een paar uur: de eerste musjes ontdekken het voer. Al snel vallen er zaden op de grond, en dat trekt een vast duivenkoppel aan.

De voedermodule is slim ontworpen: kleinere vogels kunnen er prima bij, maar grotere hebben moeite. Toch zien we af en toe een roodborstje of een "geelborstje" – hoe ze officieel heten, weet ik niet precies – langskomen. Zodra de vogels weten dat het voer er weer hangt, barst het spektakel los. Musjes fladderen van bosje naar schutting, pikken elkaar opzij en vechten om de beste plek.

Elke drie dagen vul ik de module bij. De vogels lijken me al in de gaten te houden, wachtend tot ik naar binnen ga. Dan duiken de dapperste direct op het voer af. Het gekwetter en gefladder brengen leven in de tuin, zelfs op de koudste winterdagen. En terwijl zij zich tegoed doen aan het voer, geniet ik van hun vrolijke aanwezigheid.

Zo wordt de winter en de tuin net een beetje gezelliger, voor de vogels én voor ons.

Geniet van elkaar en het leven.

Eljo Morpurgo

Foto va. Eljo