Column Jacobine van den Hoek: Wijs

Jacobine, ik heb je column gelezen.’ Hij keek me indringend aan. ‘Ik vind hem erg persoonlijk.’ Meer zei mijn man niet. Zoals elke vrijdag had ik hem de 400 woorden gestuurd, die ik voor de komende week bij de redacteur wilde inleveren. De snel geschreven columns zijn de beste, ze komen vanuit mijn hart. Mensen hebben mij weleens gevraagd om over een onderwerp te schrijven owaar ik zelf geen emotie bij voel. Dat lukt dus niet. Dan is mijn blad opeens dreigend leeg en hangen mijn handen besluiteloos boven het toetsenbord. Mijn schrijfsels ontstaan organisch; gedachten zweven door de lucht, ik vang ze op en ze vinden mijn vingers. Afgelopen vrijdag gebeurde dat ook. In nog geen tien minuten, vlak voordat ik zou gaan sporten, schreef ik alles van me af. Het ging over falen. Falen is nodig om van te leren, is mijn credo. Ik geloof erin. Faal! Val maar (liever niet te hard), leer ervan, sta op, en je komt verder.

‘Te persoonlijk.’ Hij sprak het uit zonder dreiging. Hij gaf geen toelichting. En ik zweeg. Hij vindt dat irritant, hij houdt van duidelijkheid. Maar we kennen elkaar nu ruim twintig jaar en hij weet dat hij mij niet kan veranderen. Sommigen noemen mij eigenwijs. Ik noem het intussen gewoon wijs.

Jaren terug zei hij hetzelfde over een column. Ik had een dag beschreven waarin dood en geboorte zich tegelijk bij mij aandiende. Persoonlijk vond ik dat mooi: voor mij is een eind ook een begin. Het leven is als een rondedans. Maar de persoon die net was overleden was in mijn column voor intimi herkenbaar. ‘Te persoonlijk, Jacobine’, waarschuwde mijn man. ‘Daar krijg je problemen mee.’ Ik begreep het probleem niet. Waarom kun je niet realistisch over leven en dood schrijven? Eigenwijs leverde ik het stuk in. Die week ontving ik kritische reacties van vrienden en verloor ik kennissen. Ik geef toe, ik schrok ervan. En toch had ik geen spijt. Het ging niet over personen, maar over een begrip. Wel beloofde ik mijn man dat ik voortaan voorzichtiger zou zijn met het beschrijven van gebeurtenissen uit mijn directe omgeving.

De column voor komende week ga ik niet inleveren. Te persoonlijk. Wijs neem ik het advies van mijn man ter harte. Ik kies ervoor om transparant over mezelf te zijn. Voor mijn omgeving mag ik dat besluit niet nemen.

Jacobine van den Hoek blogs https://www.jacobinevandenhoek...