Column en Blog
Blog Eljo Morpurgo: I see you – Ik zie je
Rubriek: Column en Blog
Gepubliceerd:
Laatste update:
Auteur: Blog Eljo Morpurgo/H
Daar loop je, oogkleppen op gefocust op wat je moet doen, niets meer, en zo snel mogelijk. Naar je auto of de winkel in en dan ….
Hoi. Hoe is het? Hoe gaat het met je?
Goed, met jou Ik moet door, we spreken snel eens wat af.
De wereld is een gestreste en gehaaste wereld geworden. Werk, sport, vrienden, zakenrelaties, school, huiswerk, thuiswerken, file. Ik benoem even een paar dingen die stress kunnen opleveren waardoor we moe en uitgeput raken. We merken alleen niet altijd hoe dit overkomt bij een ander. En andersom kan dit ook, dat je met iemand contact wil maken maar ze “even snel door moeten”.
Voor je het weet loop je rond voor je boodschappen, met je hond buiten of onderweg naar waar dan ook en heb je even geen tijd en zin meer in contact met een ander. Dan loop je over straat kom je een bekende tegen en zeg je “hoi” en dat was het.
Of je gaat nog een stap verder en vraagt hoe het met de ander gaat, in de hoop dat je alleen “goed” hoort en dan bijvoorbeeld, we spreken snel eens af, wetende dat dit nooit gaat gebeuren. Niet omdat je het het niet leuk, of je het niet gezellig zou vinden, maar er is geen ruimte voor in je hoofd, het huidige leven van stress en gehaastheid.
Het zou iets doordachter kunnen, even echt contact maken met iemand en denken,
"Ik kijk naar je, ik wil echt weten hoe het met je gaat, ik begrijp je, ik hou van je, ik respecteer je, ik zie je fysiek voor me, en ga het gesprek open in omdat ik om je geef, ik maak even tijd voor je”.
Ik bemerk dat het af en toe om me heen zo gaat, en ik betrap mezelf hier ook op. Dus mocht je me zien dwalen in gedachte, spreek me gerust aan. Het is niet omdat ik geen contact wil maar omdat ik je vaak echt niet zie.
Ik zag je lopen en riep nog naar je, zwaaide zelfs. Ik stond naast je voor het stoplicht maar je zag me niet.
En ik zie dat ik hierin niet de enige ben, mensen zien elkaar niet echt meer en dat zou niet moeten. En dan ben ik ook nog eens slecht in namen. Soms zegt iemand hoi, en hebben we een gesprek en als ik weer doei zeg en doorloop denk ik, wat is je naam ook al weer.
In gesprekken met mensen die er echt toe doen. Gesprekken die meer diepgang hebben, bemerk ik dat ik zeker niet de enige ben die dit is opgevallen. Verschraling van met menselijk contact.
Laten we proberen wat meer om elkaar te geven, iets meer tijd te nemen, en even echt naar elkaar te luisteren.
Oel ngati kameie
Geniet van het leven