Compassie

Wat is dat toch met compassie?  Met dat diepe meeleven met iemand die lijdt of tegenslag heeft in het leven. Dat verlangen om zijn of haar zorgen te verlichten.

Een krachtige inspiratiebron voor compassie is de correspondentie die ik jaren voerde met pater Simon Switzar in Brazilië. Blij op de foto hierboven toen ik 12 jaar was. Hij was overgekomen, kwam bij ons op visite, en zamelde geld in vanuit het huis van zijn familie in Buitenveldert. Waar ik ook naar toe fietste vanuit Ouderkerk om hem te bezoeken. Vanaf mijn 8e tot mijn 14e jaar correspondeerde ik ijverig met deze fantastische pater, die In de buurt van São Paulo in het plaatsje Poá een jongensstad en een meisjesstad leidde. Hij was begonnen in een van de armste wijken van São Paulo, toen hij bij een stervende vrouw geroepen werd. Op het voeteneind van haar bed zat een klein jongetje, haar kleinzoontje. Pater Simon beloofde de oma om na haar dood voor het verwaarloosde, ondervoede jongetje te zullen zorgen. Nauwelijks was de komst van Carlos in het huis van pater Simon bekend, of de zwervertjes uit de buurt stroomden toe. Pater Simon vroeg zijn broer pater Leonardo Switzar hem te komen helpen en samen klopten zij aan bij hun Braziliaanse vrienden om hun droom te kunnen verwezenlijken: zij kochten een eenvoudig huisje om de straatkinderen onderdak te bieden. Door de hulp van de Nederlandse vriendenkring van de familie Switzar konden zij in 1948 in Poà, niet ver van São Paulo, een groter huis voor de jongens en twee jaar later ook een huis voor de meisjes bouwen. Er kwamen scholen op het terrein en de kinderen werden opgeleid tot jonge, evenwichtige en zelfstandige volwassenen. Tot aan zijn plotselinge dood in 1970 hield pater Simon de leiding over de huizen en scholen in Poà. Ik schreef met hem over zijn werk voor de kinderen, want ik wilde in die tijd heel graag missiezuster worden en bij hem werken. Op mijn 14e jaar verdween die ambitie. Wat niet verdween is geloof in compassie en creatieve saamhorigheid. Compassie leren en leven is prachtig: het zoekt niet naar macht. Het vindt en begint met een blik en een knik.

Als mantelzorger vind ik deze menselijke waarde heel zinvol! Focus hierop en het stroomt vanzelf uit je hart als je vrij bent van oordelen en ik mijn best doe om de ander te begrijpen. Meelevende aanwezigheid helpt te ervaren dat je niet alleen staat. Soms is het niet nodig iets op te lossen. Gehoord worden, dan kan ieder contact maken met de eigen innerlijke wijsheid. In de vorm van een klein gebedje of een zachte aanraking is het van onschatbare waarde. Gelukkig na deze Pater zo velen wereldwijd en dichtbij! Ontdek het ook ...