Dumpster diving: schatzoeken in de container

Wie denkt dat afval alleen maar stinkt, heeft duidelijk nooit goed gekeken. Want tussen al die weggegooide spullen liggen soms ware schatten verborgen! Dumpster diving — oftewel containerduiken — is niet alleen iets voor mensen die zuinig willen leven of tegen verspilling strijden. Het is eigenlijk ook gewoon spannend: een moderne vorm van schatzoeken!

Laatst stuitte ik in een archeologisch tijdschrift op de term dumpster diving. Misschien ken je het: duiken in afvalcontainers op zoek naar bruikbare spullen. Van huisraad en kleding tot voedsel en tegenwoordig ook statiegeldblikjes en -flesjes — alles wat nog een tweede leven verdient.

De redenen om te dumpsterdiven lopen uiteen. Sommige mensen doen het uit pure noodzaak, anderen als protest tegen voedselverspilling en overconsumptie. En weer anderen zien het als een avontuurlijke manier om waardevolle vondsten op te sporen. One man’s trash is another man’s treasure, tenslotte.

Dumpster diving gebeurt vaak in de vroege ochtend of juist laat in de avond, wanneer er weinig pottenkijkers zijn. Want eerlijk is eerlijk: veel mensen vinden het maar een vreemd gezicht. Bovendien is het officieel niet toegestaan — afval in een container is namelijk eigendom van de beheerder, meestal de gemeente of een inzamelbedrijf. Toch knijpen veel gemeenten een oogje toe, zolang het niet uit de hand loopt.

De term dumpster diving ontstond in de jaren zeventig, toen massaproductie en consumptie explosief toenamen. De afstand tussen mens en natuur werd groter, en voedsel veranderde langzaam maar zeker in een wegwerpproduct. Sommige mensen wisten (en weten nog steeds) zelfs hun levensonderhoud uit afvalcontainers te halen. Rond grote steden zijn complete kaarten gemaakt van ‘rijke’ containers, met tips over de beste tijden om de mooiste ‘trashures’ (afval-schatten) te vinden. Deze informatie wordt gedeeld via Facebookgroepen en WhatsApp.

Gevonden overschotten belanden soms in weggeefkoelkasten, zodat nóg meer mensen kunnen profiteren van wat anders verloren zou gaan.

Overigens is het hergebruik van afval allesbehalve nieuw. Vroeger werden mensen die in alle vroegte op zoek gingen naar bruikbaar afval 'morgensterren' genoemd — een prachtige, maar bijna vergeten term. En als we nóg verder teruggaan, zien we dat recyclen al heel normaal was bij bijvoorbeeld de oude Egyptenaren, Grieken en Romeinen. Glas, metaal, etensresten: niets werd zomaar weggegooid. In de Middeleeuwen en later floreerden markten voor tweedehands goederen én voor overschot aan voedsel. Door de enorme armoede werd niets verspild; overtollige etenswaren werden opgekocht en tegen lage prijzen doorverkocht aan de allerarmsten.

Maar wat deed dumpster diving eigenlijk in een archeologisch blad? Simpel: archeologen zijn eigenlijk de ultieme afvalduikers. Ze speuren in oude beerputten, afvalhopen en stortplaatsen naar sporen uit het verleden. En hoe viezer de vondst, hoe beter — afval vertelt namelijk van alles over het leven van vroeger. Wat mensen aten, wat ze bezaten, hoe ze leefden. Archeologisch dumpsterdiven dus, maar dan met een wetenschappelijke bril op.

Foto's : AI-gegenereerd.