Column Amanda ten Cate: Op de thee bij Jan

Na een week waarin ik mij een soort Assepoester heb gevoeld die moest strijden tegen de grote boze stiefmoeder 2.0, genaamd: WMO gemeente Amstelveen, was ik wel toe aan een potje positiviteit. Wat geeft mij energie? Gedichten maken, maar doordat de benzine even op is in mijn grijze bovenkamer, lukte zelfs dat niet. Wat nog meer? Tekenen? Nee, eerst inspiratie zoeken! Nu is het mooie van Amstelveen dat inspiratie voor mij letterlijk bijna om de hoek is. Ik las al even geleden dat Jan Verschoor van museum JAN, zijn eigen creaties tentoonstelde. Tijd om eens een kijkje te nemen. Gelukkig lachte moeder Natuur mij toe door flink te stralen. Dat bracht al een lichte glimlach op mijn gezicht. Al hobbelend op pad naar Het Oude Dorp van Amstelveen. Bewapend met slechts mijn museumkaart die ik dankzij een fijne sponsor bezit. Verder niets, want een mondkapje en QR-code hoeft niet meer.

Wat ik het leuke vind van museum JAN is dat de kunstenaar Jan Verschoor hier zelf ook woont. Het is ook meer alsof je door een stijlvol ingerichte woning loopt dan een museum, omdat het niet heel groot is. Als je dan van kamer naar kamer gaat, loop je ineens door een ruimte waar een salontafel en een TV staan. Zijn woonkamer dus. Oké, zijn slaapkamer zie je verder niet maar er zijn ook grenzen natuurlijk. Ook Jan zelf loopt regelmatig door het museum en groet je dan vriendelijk, net als de huidige directeur Marieke Uildriks. Ik heb dit keer ook een vriendelijk praatje met haar gemaakt. Ik vind dit echt een pluspunt van het museum. Op deze manier heeft het een ziel, en is het meer dan slechts een ruimte met muren en vloeren waar kunstwerken hangen en staan.

Op visite bij Jan is dit keer de kunstenaar Sam Drukker. Een intrigerend beeldend kunstenaar met een grove toets waarbij je op sommige plekken de verf zeer pasteus erop ziet gebracht, terwijl op andere plekken er doek doorheen schijnt. Wat ik ook fascinerend vond is dat hij random materialen gebruikt en zo verspilling probeert te voorkomen. Zo vond hij in een container een oud schoolbord waar hij een van zijn werken op heeft gecreëerd En schetsen met een luciferhoutje? Serieus, hoe dan? Al met al een fascinerende gast en ik ben blij dat ik zijn werken heb mogen ontmoeten.

Verder heeft Jan ook wat vaste gasten, zoals diverse glaskunstenaars. De diverse vormen en vooral kleuren maken het ook een fijn geheel om te bekijken.

En dan over de heer des huizes zelf. Fascinerend hoe hij van onderdelen die je niet gauw verwacht, zoals, het stond er niet bij maar het leek op ijzerdraad, een kunstzinnig geheel weet te maken. En hoe divers hij is qua materiaalgebruik. Ik doe het hem niet na! Uiteraard zullen de meningen over zijn werk verschillen. Sommigen zullen het misschien gepruts noemen, terwijl anderen er helemaal weg bij zwijmelen. Tja, kunst is nou eenmaal controversieel. En dat is ook mede het leuke eraan. Maar ik zal vast vaker op de thee bij JAN gaan.

Ik wens iedereen een kunstzinnig weekend!