Column en Blog
Gedicht Amanda ten Cate: Sprakeloos
Rubrieken: Column en Blog, Amanda Blogt & Dicht
Gepubliceerd:
Laatste update:
Bron: Amanda ten Cate Het laatste gedicht gaat over mijn mooiste moment in Amstelveen het afgelopen jaar. Dat was voor mij het moment dat ik tijdens de officiële dodenherdenking bij het oorlogsmonument aan de Amsterdamse weg de eer had om voor te mogen dragen. Nogmaals bedankt voor deze eer Hugo van der Kooij! Sprakeloos Sst! gewoon geen woorden voor het moment dat mijn wens werkelijkheid wordt Geen woorden voor de oxytocine als magma een eruptie vormend door mijn lichaam wanneer ik voordraag Daar sta ik dan met boven mij het decor van vrolijk kwetterende vogels achter, in de verte lichtgroen als lente naast mij donkergroen duister van het betoverende Broersepark tussen beiden knotwilgen die als paleiswachters waken Sst! geen woorden voor de serene stilte die hier heerst waar anders verkeer voorbij raast nu enkel ademruimte voor gedachte, bezinning, besef voor het hier, het nu en het toen Het knisperende grint dat mij leidt naar een plateau van klinkers daar gaat het gebeuren Vermengde scherpe geuren van kerosine met bittere grond snuif ik op wanneer de rust over mij daalt mijn voetzolen zich stevig verbindend met de klinkers Terwijl de treurige dame van witte puurheid van achteren op mij neerkijkt zij, gedragen door pilaren is mijn steunpilaar klaar om samen te bezinnen Mijn woorden vloeiend als ecoline over het papier van mensen die ze absorberen van vrienden tot vreemden doen ons versmelten tot één saamhorigheid voor even lijkt polarisatie niet te bestaan Zoveel te zeggen maar toch geen woorden voor enkel gevoel enkel stilte sst! --//- Foto Amstelveenweb.com
Stuur een mail
