Column Jacobine van den Hoek: Passie

In onze straat gonst en zindert het deze week; met bewondering wordt de ontwikkeling van onze buurjongen gevolgd. Gerald Alders trapte als peuter bij Sporting Martinus tegen de bal, maar werd al snel overgeplaatst naar Ajax. Zijn ouders hielpen hem door ervoor te zorgen dat hij dagelijks kon trainen. ‘We doen het voor hem, zolang hij het leuk vindt.’ Gerald had talent, en voelde passie voor een spel waar volksstammen over praten: voetbal.

De laatste weken stond hij opeens in de spotlights. In het Parool gaf journalist Henk Spaan hem cijfers: eerst een 8 en later een 9. Lovend werd er over hem gesproken. Hij is nu negentien en lijkt klaar te zijn voor het grote werk. Dat vond hoofdtrainer Farioli van Ajax kennelijk ook. Op de Ajaxwebsite pronkte Geralds Alders naam. Op social media werd zijn foto geplaatst; hij werd welkom geheten en reisde deze week mee met Ajax 1, naar Letland. ‘Het is het moeilijkste om met de druk om te gaan,’ zei hij laatst toen ik hem bij zijn ouders sprak. Ik wenste hem toe dat hij zijn rust zou bewaren.

Vanmorgen viel mijn oog op een document dat ik kennelijk in 2011 heb opgeslagen. De kop luidde: wat is jouw levensmissie, Jacobine? Nieuwsgierig opende ik het bestand. Ik zag vragen die reflecteerden op mijn leven en op mezelf. Bijna alle vragen zou ik vandaag op dezelfde manier beantwoorden. Behalve één vraag: Welke talenten heb ik waar niemand weet van heeft? Gerald kende zijn talent kennelijk al toen hij vijf was. Bij mij lag dat anders. ‘Ik heb geen verborgen talenten volgens mij,’ schreef ik in 2011. Maar ook: ‘Niet iedereen weet dat ik het leuk vind om creatief bezig te zijn.’

Volg je passie. Dit cliché schrijf ik soms in mijn boek Madame wanneer ik signeer in de boekhandel. Het klinkt makkelijker dan het is. Het niet weten wat je passie is maakt onrustig, weet ik uit ervaring. Maar bij onrust mag je de onruststoker in jezelf laten gaan. Pas dan ervaar je de vrijheid die je zoekt en valt alles op zijn plaats. Loslaten en focus blijkt de toverformule te zijn die kan helpen. Gerald zal zich daar bewust van zijn. Hij heeft zijn vrijheid gevonden. Althans dat hoop ik. Zolang hij bij zichzelf blijft en geniet van wat hij doet, volgt de rest vanzelf, ondanks de zinderende spanning om hem heen.

Jacobine van den Hoek