Vrede

Op de Internationale Dag van de Vrede zaterdag 21 september was er een mee doe programma op het Stadspodium & Park Rotterdam voor jong, volwassen en oud. Vrede werd uitgebeeld door zang, instrumenten en handvaardigheden. Er werd meegezongen met het Sai Koor, geluisterd naar prachtige Oosterse klanken van Hossein Emadi, en kinderen knutselden en tekenden over Vrede op Aarde. Klank-, licht- en ademmeditaties werden ervaren en de harmoniserende, zuiverende werking droeg bij aan de sfeer van vreugde. Vrede begint in je zelf. Zo voelbaar en zichtbaar bij aanwezigen. Bij jonge studenten die een werkstuk maakten over Vrede en leergierig meededen om verslag te doen. Bij kinderen die het mediteren, samen met moeders, ontdekten. Bij volwassenen en ouderen wiens blije ogen voor zichzelf spraken. Bij organisatieleden die dankbaar hun talenten deelden. De jonge Sofia tekende mij: zo waar het leek! De zon straalde boven ons en de harten straalden binnen in ons. Op deze gezellige laatste zomerse dag was het park een oase middenin het drukke winkelende stadshart. De sfeer van vreugde nodigde uit om meer open te staan voor het vasthouden van het vriendelijke woord, de helpende hand en het tonen van begrip …

Mijn inspirerende neef Ernst Jansz had de dag ervoor Er is een lied geschreven uitgebracht, heel indrukwekkend. Zijn liefdesliedjes, waaronder ook protestsongs, ontwapenen:

er is een lied geschreven
in de stilte van de nacht
in het uur dat er geen dromen zijn
en ik op de schemer wacht
er is een lied geschreven
voor hen die wakker zijn
voor wie de slaap niet is gegeven
want de waarheid zingt haar wrang refrein
ja de waarheid zingt haar wrang refrein …

er is een lied geschreven
voor wie heeft liefgehad
voor wie niet heeft opgegeven
voor wie er niet vergat
en hoe vol kuilen ook de wegen
hoe bitter ook de pil
om niet te hebben gezwegen
is waarom ik schrijven wil

In mijn woonplaats verschijnt het boekje ‘De mens zien’ met persoonlijke verhalen over dementie, aangeboden door de gemeente. Erin vertellen mensen ervaringen van hun vergeetachtigheid en toont aan de lezer hoe we op een andere manier naar een leven met dementie kunnen kijken. In het kader van ‘Het jaar van dementie’ in Amstelveen, met als thema ‘De Mens Zien’, is er met de juiste hulp en ondersteuning nog zo veel mogelijk. “In Amstelveen willen we dat onze inwoners zo lang mogelijk kunnen blijven doen waar zij gelukkig van worden”, zegt wethouder Marijn van Ballegooijen.

Dankbaar voor u lieve lezer, voor mantelzorgers, zorgverleners, vredeswerkers en liefdesliedjes. Moge het verlangen elkaar te ontmoeten in blijdschap, moge het geluk dat gevoeld wordt hierbij, meer en meer het samenzijn inspireren tot eenheid. Eenheid die herkend wordt en ten grondslag ligt aan de diversiteit! Ogen zijn instrumenten om te zien; het zien zelf is een kracht die hoger is. Zo ook met andere zintuigen. Zelfs boven het intellect, gedachten en gevoelens, staat het bezielende levensprincipe, de individuele ziel. Als ik zintuigen afwend van de misleiding, de illusie, en richt op de zoektocht naar binnen, kunnen wij die creatieve bron vinden … Zoekt u mee?