Vrijmibo Vrienden - Eljo Morpurgo

Al jaren strijken we neer op het terras van ons Westwijk-pleintje, als het even kan op vrijdag voor de vrijmibo. Voor de enkeling die dit woord nog niet kent (wat bijna onmogelijk is): de vrijdagmiddagborrel, hét ritueel om de werkweek af te sluiten en het weekend in te luiden.

Het begon allemaal toen er een lunchroom neerstreek aan het pleintje. Een terras verscheen, de sfeer binnen was warm en uitnodigend. Mijn lief en ik begonnen voorzichtig: wie was hier de baas, wat stond er op de kaart en hoe zat het met de bediening? Je moet immers weten waar je je biertje haalt.

In die tijd deed ik ook de digitale aankondigingen en posters voor de winkeliersvereniging. Je kent ze wel, die A1-posters waarop je leest dat er een markt komt, Sinterklaas weer in aantocht is, of dat je je kunt verheugen op een wijnproeverij. We zaten vaak achter in de zaak met een maaltijdsalade, terwijl we mensen observeerden. Met slecht weer vanachter het raam, met mooi weer op het terras met een goed glas wijn of bier.

Langzaam maar zeker groeide onze terrasclub. Een praatje met iemand aan de tafel naast ons, een bekende die langs liep en even aanschoof. Van het een kwam het ander. We namen vrienden mee, anderen deden hetzelfde en voor we het wisten, waren we een vaste borrelgroep. De eigenaar werd meer vriend dan uitbater en de zomeravonden werden lang, gevuld met gelach, goede gesprekken en een man of tien tot vijftien aan een steeds voller wordende tafel.

Zoals dat gaat, viel de groep na verloop van tijd uit elkaar. Mensen verhuizen, veranderen van baan of ontdekken dat een vrijdagmiddagborrel ook prima in de achtertuin kan. Maar de kern bleef. We zien elkaar nog steeds, eten samen, steken de barbecue aan en maken wandelingen door het bos. En de vrijmibo? Die keert langzaam maar zeker terug. Alleen is de setting iets veranderd: de lunchroom is weg, de Kwalitaria is nu de nieuwe uitbater.

We hebben alleen één klein verzoek: beste Kwalitaria, een terras is geen snackbaruitgifte. Voor een biertje in de rij bij de patat en het softijs? Dat kan beter! Laat de bediening lekker rondlopen en ons voorzien van dat welverdiende weekendgevoel.

Het is mooi om te zien dat, ondanks dat dingen veranderen, sommige dingen blijven. Zo is het ook met vriendschappen. Je kunt klagen over hoe mensen hun leven inrichten, maar waarom zou je? We weten nooit welke problemen een ander heeft. Loretta Schrijver zei het mooi aan het einde van haar leven: "Leef en geniet van elke dag."

Schaam je niet voor wie je bent, doe wat goed voelt. Je behoudt niet al je vrienden, en dat is oké. Maar wees een vriend zonder eisen, zonder voorwaarden. Gewoon, omdat vriendschap dát waard is.

Geniet van elkaar en het leven.

Eljo Morpurgo