Onthulling Jan van Hulstpark

Onder grote belangstelling van familie en buurtbewoners onthulde burgemeester Tjapko Poppens op donderdag 17 april 2025 samen met dochters Hannah Yakin-van Hulst en Myriam Mater-van Hulst het naambord van hun vader, verzetsheld Jan van Hulst. Het park achter de Kruiskerk draagt voortaan zijn naam. Het initiatief tot deze vernoeming kwam van Stadsdorp Elsrijk.

Met de vernoeming wil Stadsdorp Elsrijk de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog in Amstelveen levend houden en de moedige daden van Amstelveners eren. Op advies van de straatnaamcommissie stemde het college in maart 2025 in met het voorstel. Burgemeester Poppens sprak zijn waardering uit: “Het is mooi dat dit voorstel uit de buurt zelf komt. Zo blijft de geschiedenis van Elsrijk in oorlogstijd zichtbaar. Juist in deze tijd. Op het informatiepaneel staat kort uitgelegd wat Jan van Hulst heeft gedaan, en leren wij over zijn moed en menselijkheid.”

Voorafgaand aan de onthulling gaf Myriam Mater-van Hulst een presentatie aan leerlingen van groep 8 van basisschool Piet Hein, waarin ze vertelde over haar oorlogservaringen. Samen met de leerlingen liep zij daarna naar het park, waar bloemen en – naar goed Joods gebruik – steentjes bij het nieuwe naambord werden gelegd. Hannah Yakin-van Hulst vertelde in haar toespraak hoe haar vader in de oorlog bijna wekelijks op de fiets naar Den Haag ging, met een map vol documenten om aan te tonen dat mensen niet-Joods waren. “We vroegen ons af waarom de Duitsers dat geloofden,” zei ze. “Maar we zijn trots dat hij op die manier zoveel Joden heeft kunnen redden.”

Verzetsman Jan van Hulst (1903–1975)

Tijdens de Tweede Wereldoorlog woonde Jan van Hulst met zijn vrouw Paula Horowitz en hun dochters aan de Rodenburghlaan in Elsrijk. Hij werkte bij de toenmalige gemeente Nieuwer-Amstel en gebruikte zijn positie en netwerk om mensen in nood te helpen. Hij regelde voedsel en medische zorg voor onderduikers en bouwde samen met zijn vrouw een geheime schuilplaats op zolder.

In 1942 slaagde hij er samen met zijn vriend, huisarts Arie de Froe, in om zijn schoonfamilie – en daarmee ook zijn vrouw en dochters – als niet-Joods te laten registreren, waarmee hij hen redde van deportatie. Later wist hij op vergelijkbare wijze ook vele anderen te helpen. Toen het gezin in 1944 werd verraden, vonden de Duitsers de schuilplaats niet. Diezelfde avond dook het gezin onder.